Het taakstrafverbod

In 2012 is een taakstrafverbod ingevoerd. De reden daarvoor is simpel. Binnen de politiek was de gedachte dat Nederlandse strafrechters softies zijn. Met allerlei slechte voorbeelden toonden onze Haagse crimefighters aan dat je rechters niet te veel ruimte moet gunnen bij het bestraffen van boeven. Verkrachters zouden er vanaf komen met een paar uren schoffelen langs de openbare weg. Dat kan toch niet? Natuurlijk gebeurde dat niet. In de politiek is liegen helaas ingeburgerd dus niemand die daar op wees. Ook werd vaak onterecht gewezen op het buitenland. Kijk maar eens naar onze buurlanden hoorde je dan. Daar wordt veel zwaarder gestraft. Dat is toch niet normaal? De waarheid ligt in werkelijkheid ergens in het midden. In België bijvoorbeeld worden gevangenisstraffen tot drie jaar niet voor 2/3e (zoals in Nederland), maar voor 1/3e uitgevoerd. De Belg die een gevangenisstraf van 3 jaar krijgt opgelegd, zit daarvan 1 jaar. In Nederland zit je daarvan 2 jaar achter de tralies. In Duitsland kan de Duitser een langere uitsluitend voorwaardelijke gevangenisstraf opgelegd krijgen dan in Nederland. Als je opgelegde straffen met elkaar vergelijkt moet je daar rekening mee houden. Dat soort nuances ontbreken helaas bij politieke beschouwingen. Waarom schrijf ik een column over het taakstrafverbod? Dat verbod gaat toch zeker alleen over ernstige strafbare feiten zoals moord, doodslag en kinderporno? Was het maar waar. Ook in hennepzaken kun je tegen het taakstrafverbod aanlopen! Stel je voor dat je in 2013 een keer bent betrapt met hennepteelt. De politierechter veroordeelde je in september 2014 tot een taakstraf voor de duur van 120 uur en legde je één maand gevangenisstraf geheel voorwaardelijk op met een proeftijd van 2 jaar. In september 2016 dacht je weer overal vanaf te zijn. Die 120 uur onbetaald werken vielen achteraf gezien misschien best wel mee. In het begin schaamde je je wellicht toen je voor een kennismakingsgesprek naar de reclassering moest. Toen je de eerste uren verplicht aan het werk ging, voelde je je opgelaten. Wie herkent mij hier en wat zullen mensen allemaal wel niet van me denken? Ik ben toch geen crimineel? Het enige dat ik deed was een product telen dat met toestemming van de overheid wordt verkocht vanuit coffeeshops. Wat is daar nou mis mee? De mensen met wie je moest werken bleken best wel oké. Werkstrafbegeleiders toonden persoonlijke interesse in je en iedereen deed normaal. Niet zelden denken henneptelers, die een taakstraf kregen opgelegd, dat rechters dat keer op keer doen. De wet staat dat niet toe. Stel dat je opnieuw wiet gaat kweken en weer wordt betrapt. Als dan blijkt dat je binnen een periode van 5 jaar daarvoor al eens eerder bent veroordeeld tot een taakstraf voor wietteelt en je deze taakstraf bovendien op dat moment al volledig had verricht heb je een probleem. De strafrechter moet er dan vanuit gaan dat jij niets hebt geleerd van die taakstraf. Hij is dan verplicht je te veroordelen tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Als je mazzel hebt, heeft de politie je de tweede keer dat je werd betrapt na verhoor niet direct naar huis gestuurd maar ingesloten. In dat geval kan de strafrechter die paar dagen gebruiken als onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Je kunt dan een gevangenisstraf opgelegd krijgen die je al volledig achter de rug hebt na je verhoor bij de politie. Als dat niet het geval is, moet de rechter je naar de gevangenis sturen. Dat mag voor een korte duur, maar dat moet niet. Langer mag ook. Kortom, als je ooit voor wietteelt bent veroordeeld tot het verrichten van een taakstraf mag je niet automatisch rekenen op een herhaling van zetten. Na een taakstraf staat de deur naar de gevangenis op een kier. Advocaat André Beckers andre@beckersbergmans.nl www.beckersbergmans.nl “bij dringende zaken” 24/7 bereikbaar op gsm / whatsapp: 0653174897