Tupac Shakur - legenda rapu
7 września 1996 r. w Las Vegas, a dokładniej na skrzyżowaniu dróg Flamingo Road i Koval Lane, doszło do zamachu na życie jednego z najbardziej znanych raperów na świecie, Tupaca Shakura. Tego dnia do samochodu, którym podróżował, podjechał biały, czterodrzwiowy Cadillac, w którym siedziało 4 mężczyzn. Sprawca otworzył szybę i zaczął strzelać. Cztery strzały dosięgły Tupaca, jedna z kul dostała się w prawe płuco, inna w ramię, dwie ugodziły go w klatkę piersiową i jeszcze jedna w udo. W wyniku odniesionych obrażeń Tupac zmarł 6 dni później. Dzisiaj obchodzimy 26. rocznicę śmierci artysty. Tragiczna śmierć, umocniła jego zasłużone miejsce w historii muzyki i kultury.
Tupac Shakur należy do najbardziej płodnych artystów muzycznych XX wieku. Na jego koncie mamy, aż 75 milionów sprzedanych płyt na całym świecie. Jego życie zostało szczegółowo opisane w wielu książkach i filmach dokumentalnych. Jedne koncentrują się na wydarzeniach, które doprowadziły do nagłego końca jego życia, inne na jego rywalizacji z Biggie (The Notorious B.I.G.) itd.
Poza sukcesem jaki odniósł jako artysta, życie i wychowanie Shakura uosabiają pokolenia Afroamerykanów. W 2017 roku Tupac został uhonorowany wprowadzeniem do Rock and Roll Hall of Fame. Znajdują się tam artyści, którzy wnieśli zasadniczy wkład w muzykę. Aby się tam dostać wymagana jest aprobata przez obecnego członka tej grupy. W przypadku 2Paca był to Snoop Dogg.
W 2020 roku, podczas kampanii prezydenckiej Demokratów, ówczesna senator Kamala Harris, ujawniła w wywiadzie, który został wyemitowany w programie radiowym The Breakfast Club, że paliła marihuanę jeszcze w college'u. Jednym z pytań uzupełniających, jakie otrzymała Harris, było to, czy coś grało w tle, gdy brała bucha. Jej odpowiedź przebiegła bez większego zastanowienia: "Oh yeah, zdecydowanie Snoop. Tupac na pewno”.
Pewnym jest, że spuścizna Tupaca jest ciągle żywa wśród jego fanów i wszystkich, którzy w pewnym momencie mieli styczność z jego muzyką.
Jednak ważniejszym jest to, że Tupac Shakur reprezentował pokolenie Afroamerykanów, którzy byli w tamtym momencie w epicentrum owianej złą sławą wojnie z narkotykami, którzy cierpieli z powodu rekordowo wysokiego bezrobocia i dla których przemoc uliczna i niebezpieczne narkotyki były częścią codziennego życia. To właśnie z tego środowiska wyrosła jego muzyka. Dlatego aby w pełni zrozumieć jego postawę i muzykę trzeba poznać walkę czarnoskórych społeczności w latach 70. i 80.
Tupac urodził się w 1971 roku, w początkowym okresie ery praw obywatelskich. Jego matką była Afeni Shakur, prominentna członkini harlemskiego oddziału organizacji politycznej Black Power - Czarne Pantery. Dla przypomnienia, w tamtym czasie FBI postrzegało Czarne Pantery jako największe zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego. Zaangażowanie Afeni w działalność partii kosztowało ją pobytem w więzieniu. Po tym jak została uniewinniona od wszystkich zarzutów oraz odzyskała wolność, urodziła syna i nazwała go Lesane Parish Crooks. Rok narodzin 2Paca był czasem, kiedy prezydent Nixon rozpoczął tzw. wojnę z narkotykami.
Raper dorastał w czasach, kiedy nowojorskie metro było siedliskiem uzależnionych od heroiny w takim samym stopniu, jak służyło jako środek transportu. Liczba przestępstw wzrosła do rekordowego poziomu, a czarnoskóre społeczności zostały nieproporcjonalnie dotknięte przez szalejącą wokół przemoc. Tak, jak miliony innych Afroamerykanów, którzy dorastali w tamtych czasach, życie Tupaca zostało podyktowane przez systematyczne represje czarnych aktywistów i wcześniej wspomnianą wojnę z narkotykami. Własna matka Tupaca była uzależniona od cracku.
W tych czasach Stany Zjednoczone popadły w desperacki szał w dążeniu do ograniczenia nielegalnych substancji. Przykładem niech będzie choćby stan Nowy Jork, który wprowadził drakońskie wyroki dla każdego, kto został przyłapany na transporcie narkotyków. Posiadanie czterech uncji (113 gramów) nielegalnych narkotyków było karane minimalnym wyrokiem 15 lat, a czasami nawet dożywociem w więzieniu.
Do początku lat 80. poziom bezrobocia w czarnych społecznościach osiągnął poziom z czasów tzw. wielkiego kryzysu. Wspomniane lata to także brutalność policji i korupcja, która była synonimem afroamerykańskich dzielnic. Czarnoskórzy aktywiści tamtej epoki nie domagali się czegoś wyjątkowego. Chodziło przede wszystkim o rzeczy podstawowe takie jak: więcej miejsc pracy, lepsza opieka zdrowotna i położenie kresu brutalności policji. Oczywiście żaden z tych postulatów nie została zapewniony. Były to doświadczenia definiujące pokolenie, które szukało muzyki, w szczególności rapie, aby wyrazić polityczną deklarację, nieposłuszeństwo i wyładować gniew. Public Enemy, Ice Cube, X-Clan i inni, promowali opór poprzez muzykę, przynosząc radykalnie inne odczucia niż muzyka pop w tamtych czasach. Poprzez swoje teksty, raperzy otwarcie sprzeciwiali się nielegalnemu handlowi narkotykami, brutalności policji i białej supremacji.
Tupac swoim debiutanckim albumem pt. „2Pacalypse Now", który został wydany w 1991 roku, dołączył do grona tego typu artystów. Utwory jakie tworzył bezpośrednio konfrontowały się z masowym więzieniem Afroamerykanów, przemocą, niesprawiedliwym traktowaniem i narkotykami.
W tym miejscu warto przytoczyć fragment tekstu, jednego z jego najbardziej znanych utwór tj. "Changes". Śpiewa w nim:
Gliny nie przejmują się czarnuchami, nacisnął spust, zabił czarnucha, jest bohaterem. Daj crack dzieciakom, kogo to obchodzi? Jedna mniej głodna gęba na zasiłku.
W momencie kiedy popularność muzyka rosła, a jego twórczość stała się mainstreamowa. Stał się swojego rodzaju aktywistą, walczył m.in. z konsumpcjonizmem. Osobiście był zamieszany w brutalne kręgi przestępcze, postawiono mu dwukrotnie zarzuty o napaść w 93. i 94. roku. W marcu 94. został okradziony i pięciokrotnie postrzelony w holu studia nagraniowego, z którego korzystał w Nowym Jorku, tuż przed tym jak został skazany pod zarzutem napaści na tle seksualnym.
Artysta odsiedział dziewięć miesięcy swojego wyroku w Clinton Correctional Facility i został zwolniony za kaucją w wysokości 1,4 miliona dolarów. Zaledwie miesiąc po zwolnieniem z nowojorskiego zakładu karnego został zastrzelony. Legenda rapu miał wtedy zaledwie 25 lat. Mimo śmierci cała jego spuścizna żyje dalej. Jest on nieodzowną częścią kultury hiphopowej, która wychowała kolejne pokolenia, które dziś przemawiają do nowego pokolenia Afroamerykanów i ludzi na całym świecie.
Zapalmy dziś jointa ku jego czci!
Przeczytaj na Soft Secrets także o:
L
Luke.Konopiacki
